decyzje

Podjęłam decyzję, po zakończeniu tego semestru biorę urlop dziekański i robię sobie rok przerwy. Myśl o przerwaniu studiów chodziła za mną już od września. Jaki sens jest wściekać się na siebie, za to, że powinno się coś zrobić, a nie robi się tego. Nie uczę się bo nie mogę skupić wzroku w jednym miejscu, a powinnam zrobić to i to, i jeszcze to... Wrrr...
Studia miały być dla mnie, teraz okazuje się, że jest odwrotnie. Noże świadomość, że mam już głupi tytuł "mgr inż." pozwala mi na łatwiejsze rozstanie się ze szkołą, nie wiem sama co chcę. Wiem, że na pewno walczę do końca tego semestru, że spróbuję pokończyć to co mam nieskończonego, że zostawiam sobie ewentualnie wrzesień na niedobitki, ale chyba muszę odpocząć i zobaczyć czy jest to coś co chcę i w takiej formie w jakiej chcę.

Ktoś mi zwrócił uwagę, że szkoda mojej pracy i pieniędzy, które już w to włożyłam. Nie skoda, bo to co mam, co zdobyłam, co poznałam, jakie relacje nawiązałam - pozostaną, mam nadzieję, że zaowocują. Nie szkoda, bo nie twierdzę, że nie wrócę na uczelnię. Ale nie chcę też robić pewnych rzeczy na siłę, z przymusu.

Nauka, czytanie przynosi tak wielką frajdę. Kiedyś nie wiem czemu miałam wolny dzień w ciągu tygodnia i postanowiłam się tego dnia pouczyć, to wrażenie satysfakcji, ta przyjemność obcowania z książkami była naprawdę fantastyczna - może trochę abstrakcyjne porównanie - ale to było jak pływanie w chłodnej, ale nie zimnej, rzece, przynosiło niemal fizyczną frajdę. Głupie - prawda? W tej chwili przestało to być frajdą i przygodą. A na samym początku założyłam, że nie muszę tych studiów kończyć, że zrobię ile mi się uda. No zobaczymy... Ale jeszcze nie mówię, że z nich rezygnuję, daję sobie czas na to, żeby poczuć znowu głód nauki i przyjemność z jej zdobywania.